Zo. Tot zover de eerste dag. Nog niks bijzonders te melden.
Eerste dag? Waarvan?
Waarvan? De eerste dag van de meest monumentale week uit mijn leven, als ik sommigen mag geloven. De Week die mijn verdere doen-en-laten zal beinvloeden. De Week die mij zal vormen tot de mens die ik later zal worden. De Week die de vriendschappen sluit die ik mijn verdere leven niet zal sluiten. De Week die het verschil maakt tussen alles en bijna niets. De Week van nu of nooit. De Week van leven of dood... bijna. Die Week. Die is begonnen.
joh...
Ja. Het is eigenlijk MEER dan een week. Maar toch ook minder. Officieel zelfs 2 weken. Maar voor mij dan weer niet. Zelfs een week met een vrije dag erin. En een weekend ertussen. Eigenlijk geen week dus. Maar wel 5 dagen. Nog steeds geen week, maar een doodordinaire werkweek. Een week voor mietjes dus. Stelt weinig voor dus. Niet eens het echte werk. The Works. Het bikkelen. Het zwoegen, zweten. Niet eens.
oh...
Tja, je leeft er eigenlijk jaren naartoe. En dan onstaan er toch enige verwachtingen. En die kunnen dan best hoog oplopen. Te hoog misschien wel. Maar misschien is dat weer een voordeel. Dan valt alles wel weer mee. Dat het een soort bescherming tegen jezelf is. Die jarenlange kweek van spanning, van stress, die opbouw van druk. Wie weet.
dus...
Tja, ik kan er nog vrij weinig over zeggen eigenlijk. Ik ben net begonnen, zoals ik al zei. Dus je weet het niet. Wat je nog meer kan verwachten.
Maar de kop is eraf. Dat-soort-dingen.
en?
Ach. Achteraf gezien viel het begin wel mee. Zo'n Centraal-Schriftelijk-Eindexamentje Nederlands valt eigenlijk best mee. Beetje vergelijkbaar met grondig een krant lezen bij vertraging van de trein. Of uitgebreid ervoor gaan zitten als het buiten regent. Zoiets. Maar waar nou het maken van een samenvatting goed voor is...